Εντασσόμενο στη βασική θεματική του συλλογικού αυτού τόμου, το κείμενο φιλοδοξεί να συνεισφέρει στη γενικότερη συζήτηση περί των προοπτικών του συνδικαλισμού στη σύγχρονη Ελλάδα. Aν όμως η ελληνική εντοπιότητα αποτελεί τον βασικό πραγματολογικό καμβά και ορίζοντά του, το κείμενο κινείται σε κατεύθυνση φαινομενικά αντίστροφη –διερευνά όχι εντοπιότητες αλλά την υπέρβασή τους, το διεθνισμό. Υποστηρίζεται η άποψη πως βασική προϋπόθεση για την υλοποίηση της συνδικαλιστικής εντοπιότητας αποτελεί –ακριβώς- η υπέρβασή της. Ή, αντίστροφα, πως το διεθνιστικό εγχείρημα αποτελεί όρο επιβίωσης της σύγχρονης εργατικής συλλογικότητας στις εντόπιες χωροχρονικές εκφορές της. Σημείο εκκίνησης του προβληματισμού αποτελεί η επισήμανση μιας –περαιτέρω- παραδοξότητας:  μολονότι η έννοια του διεθνισμού ιστορικά υπήρξε κομβική συνιστώσα στην ανάδυση, νοηματοδότηση και αξιακή πλαισίωση της εργατικής συλλογικότητας τουλάχιστον από την εποχή της ίδρυσης της Α’ Διεθνούς στα μέσα του 19^ου αιώνα (χρυσή εποχή του εθνικού κράτους), στις μέρες μας, μια εποχή κατά τεκμήριο φθίνουσας εντοπιότητας στην πολιτική σκέψη και πρακτική, μελετητές (αλλά και στελέχη) του συνδικαλιστικού κινήματος ελάχιστη μόνο -αν κάποια- έχουν συμβολή στην επεξεργασία, διατύπωση και προώθηση ουσιαστικών διεθνιστικών θέσεων και δράσεων. Κάποιες εξελίξεις, μάλιστα, παραπέμπουν στο ακριβώς αντίθετο φαινόμενο, την ανάδυση ενός ιδιότυπου εθνικισμού.

Το κείμενο αποσκοπεί στην εννοιολογική ανασύσταση του «διεθνισμού». Ενθέτει τον όρο εντός ενός σημασιολογικού πεδίου συναφών και αντωνυμικών εννοιών («πατριωτισμός», «εθνικισμός», «πολυμέρεια», «πολυεθνικότητα»), διερευνά ορισμούς και σημασίες, και επαναψηλαφεί τη σχέση διεθνιστικής πολιτικής-θεσμών (τυπικής «οργάνωσης»). Εκκινώντας από την άποψη ότι περιεχόμενα πολιτικής και πολιτική διαμεσολάβηση συνιστούν κομβικά πεδία παρουσίας (ή απουσίας) του διεθνισμού, το κείμενο αποπειράται επίσης το γενικό χαρακτηρισμό των μορφών συλλογικής δράσης και των ουσιωδών στόχων τους που προϋποτίθενται για ένα ρωμαλέο διεθνιστικό εγχείρημα. Το παρακείμενο γράφημα εικονίζει διαστάσεις που θίγονται και αναλύονται.